Kazığınızı nasıl alırdınız??

Şuan hafif bir müzikle kanepemde oturmuş denizi izliyorum.. Müzikten midir yoksa manzaradan mıdır bilmem ama baya bi duygusala bağladım.. Şöyle bi düşündüm kaç kişi geçip gitti ömrümden.. Ne aşklar ne dostlar.. Kaç kazık yedim ya ben.. Kaç tane,kaç emeğimin karşılığı 'hıh sende kimsin' diyerek kenara itelenmek oldu.. Aşk için çok mücadele eden biri değilimdir de dost deyince neden dağları delecek fedakarlığa bürünürüm.. Hiç anlamadım.. Hiç anlamadım her seçtiğim dost , değemeyecek biri çıkmasına rağmen niye hala devam ettiğimi.. Hiç anlayamayacağımda sanırım.. Ne acıdır bilir misiniz kardeşinden öte yapıp,yüreğinin ta ortasına oturtuğunuz birinin gün gelip gerçek yüzünü görmek.. Şimdi ben hangisine yanayım,emeklerime mi,anılarıma mı,kayıplarıma mı?? Hele bir de o dostun zamanında hiç haz etmediğimiz birine dost olması,seni kenarda bırakıp onunla kahkahalar atması ne acı bilir misiniz? Elbetteki hayat devam ediyor,zamanla acımıyor bile hatta siz ona üzülmeye başlıyorsunuz.. 'Yazık,tükürdüğünü yalamaya değer miydi'diye.. Sonra insanlar çıkıyor karşınıza,yine aynı yöne gidiyorsunuz belli,yeni bir dostluğun başlangıcı bu vaziyetler..  Korkuyorsunuz,ya yine evet yine aynı olacak.. Yine değer vericem,yine emek harcıcam ve sonu yine aynı olacak.. Dokunmayayım diyorsunuz çekiveriyorsunuz kendinizi.. Sahi gerçekten dostu olan var mı ya? ama kalitelisinden,arkanı dönünce arkandan atan değil.. Üzüntüne üzülen değil mutluluğuna,başarına sevinen.. En zoru budur biliyor musunuz? Üzüntüne üzüleni bulmak kolaydır,başarına sevineni bulmak zordur.. Oralarda hala dostluğa önem veren,hala samimi,hala içten ve doğal biri var mı? Yoksa da ki ben tüm ümitlerimi tükettim..Lütfen yapmayın ya,kazık atmayın.. Mutlu edin en kolayı bu değil mi? Öbürü için bir sürü entrika çevirmeniz lazım.. Kolay olanı yapın,mutlu edin.. Hadi sağlıcakla..